18-11-2019 Vitens
Het is achttien november 2019, maandagmorgen.
Er wordt aangebeld.
Er staat een man in een blauwe overall aan de deur.
Het is een klein, gedrongen kereltje, waarschijnlijk Indonesische voorouders.
“Vitens, meneer” zegt hij.
We hadden een paar weken eerder een brief van Vitens gehad, in verband met schadelijke stoffen in de waterleiding.
Kregen we een nieuwe leiding, vanaf de straat tot in de kelder.
“Aha, vandaar mijn kale kruin. Gif in de pijp.”
Ze waren al komen kijken naar de omstandigheden.
Twee figuren.
Zoals altijd bij de Nuts bedrijven, zag je meteen: die hebben heel wat in hun Mars.
Eén in overall, the Worker, en één in het pak, compleet met gele helm en schrijfblok.
Mompelend liepen ze over het grind.
Daarna gebukt in onze lage kelder.
De catacomben van de Rijksweg, met boog gewelven.
Ik vroeg nog: “Hoe gaan jullie dat doen?”
Door een verbouwing zat de kelder midden in ons huis.
“Trekken we er zo doorheen, meneer.”
“Nou, succes” dacht ik.
Vandaag ging het gebeuren.
Met een kleine graafmachine werd de aansluiting op straat vrij geprepareerd.
Er werd een gat op de hoogte van de kelder op de oprit gegraven.
Het was die dag pokkenweer.
Het stormde en regende constant.
Erg voortvarend gingen ze niet te werk.
Er was een voortdurende stroom van werklieden.
De kelder in en weer eruit.
Een modderspoor gaf de richting aan.
Maar goed dat mijn prinses er niet was.
De ruimte, die ik in de kelder vrij gemaakt had, was duidelijk te klein.
Drie modder overallen tussen de piepers en wijnvoorraad.
“Zo, een wijnliefhebber”, zei een overall.
“Nee meneer, ik drink niet” zei ik.
“Daarom ligt het er nog.”
Ik zag hem denken.
Een andere overall stond intussen als een idioot aan de leiding te trekken.
Het was een hectische toestand.
“Die krijg ik er zo niet in” zei de overall.
“Dat zei mijn vrouw vannacht ook” zei ik, om er wat luchtigheid in te brengen.
Op dat moment kwam er een kaki overall de kelder in.
Hij wilde de sleutels van de graafmachine.
“Wat moet je daarmee?”
“Wat weggraven” was zijn antwoord.
“Alles is al vrij” zei de dikke baas van het stel, maar hij gaf de sleutels toch.
Ik liep mee naar buiten.
Hij startte de graafmachine, nam een hap aarde
en trok gelijk de gasleiding in tweeën.
Het gas spoot naar buiten.
De penetrante lucht vulde mijn neus.
Er kwam beweging in de meute.
“Maak de kachels uit” riep er eentje tegen me.
“Die zijn al uit” zei ik.
“Hoe dan?” vroeg hij.
“Het gas is eraf, man.”
“We moeten Liander bellen” riep een ander.
“Nee, ik kan het zelf repareren”, zei de veroorzaker.
Ze zochten op straat de hoofdleiding om de gastoevoer af te sluiten.
Ze hadden geen reparatiespullen.
Die werden snel bij de Praxis gehaald.
Het was inmiddels vijf uur en donker.
Na een uur was de schade gerepareerd.
De kachels konden weer aan.
Opmerkelijk was wel dat het stuk beschadigde leiding een meter was
en het nieuwe stuk maar een halve meter.
“Het zal wel” dacht ik.
Alles werd dicht gegooid.
De overallen togen huiswaarts.
Mijn prinses kwam thuis en zag de ravage.
“Het stinkt naar gas” zei ze.
“Ja, de leiding is kapot geweest” zei ik.
“Oké” zei ze.
“Ik ga sporten” zei ze.
“We eten straks wel.”
Ze trok sportkleding aan, anders helpt het sporten niet, he?
En vertrok.
Ik ging de zooi opruimen.
Trok de kelderdeur open.
Tjee, wat een gaslucht.
De gasleiding loopt niet in onze kelder.
Hoe kon dat nou?
Ik ging de kelder in.
Het rook ontzettend naar gas.
Dit was niet goed.
Wat nu?
Op internet zoeken wat te doen.
Zoekterm: sterke gaslucht.
Bel Liander.
Nummer stond erbij, ik draaide het nummer.
De telefoon ging over.
Keuzemenu.
Toets drie bij sterke gaslucht.
Ik drukte op drie.
“Hallo, Liander storingen”, hoorde ik.
Ik vertelde hem de situatie.
Even was het stil.
“Niets aanraken” zei hij.
“Meteen naar buiten.”
“De buren waarschuwen.
Niet aanbellen, op hun ramen bonken.
Zij moeten ook naar buiten.
Over vijf minuten is de brandweer er.”
Voor ik de buren gewaarschuwd had,
kwam de brandweer met loeiende sirene eraan.
In brandvrije pakken, met helm en zuurstofmasker, gingen ze naar binnen.
In de kelder was nog twintig procent lucht, de rest was gas.
Gelukkig was de lamp aan, toen ik de kelder in ging.
Het vonkje van de schakelaar had anders voor vervroegd nieuwjaars vuurwerk gezorgd.
Liander heeft die avond alles gerepareerd.
De gasleiding was compleet uit een verbinding getrokken, het gas had twee uur ongehinderd in de grond en kelder gestroomd.
Achteraf beseften we dat we door het oog van de naald waren gekropen.
Super slank, dus dat kon ik.