Het kindeke coalitie
Achter het torentje in Den Haag was een primitief schuurtje gebouwd.
Om het schuurtje was een eenvoudige omheining.
Er stonden al wekenlang zeven schapen.
Het begon al behoorlijk te ruften, de schapen waren alles behalve zindelijk.
Maar er waaide wel vaker een onfris odeurtje over het Binnenhof.
De hoofdpersonen, die dit jaar de kerst traditie zouden vertolken, waren er nog niet.
De heilige moeder Sigrid, was weliswaar wel zwanger maar nog niet uitgeteld.
Het was geen gewone zwangerschap.
Zelfs geen bevlekte ontvangenis.
Ze droeg een wondertje, een nieuwe kleine coalitie, nog erg prematuur.
Sigrid was Maria, de maagd, niet echt natuurlijk, maagden zijn een schaars goed.
Maar Sigrid kon nou eenmaal goed de onschuld spelen.
Er waren verschillende zaaddonoren geweest, die nu allemaal een gedeelte van het vaderschap opeisten.
De VVD, vaderschap voor daderschap.
Vader Mark eiste het meeste op, hij was het vaakst intiem met Sigrid geweest.
Zijn rol was Josef.
Niet de verwekker.
De eigenlijke verwekker was de honger.
De honger naar macht.
Naast Mark en Sigrid was er Wopke.
Hij wilde ook een rol in het kerst spel.
De rol van os of ezel wilde hij niet.
En een herder paste ook niet bij zijn status.
"Misschien Schrifgeleerde of Farizeeër" bedacht Mark.
"Nee dat is meer iets voor de ChristenUnie" zei Wopke
"Er waren toch ook wijzen" opperde hij.
Wijzen uit het oosten.
"Ah de drie koningen" zei Mark.
"Nee wijs is wat te hoog gegrepen voor jou, maar koning dat kan, daar hoef je niet wijs voor te zijn" lachte Mark.
Voorbeelden te over.
"En wat doe ik dan" vroeg Gert-Jan.
"Als iets bij het kerstverhaal hoort, ben ik het, ChristenUnie hè".
"Tja" zei Mark, "Kijk, als jij nou de zwangere Maria, Sigrid dus, mag dragen, dat is een mooie rol vind ik"
"Je bedoelt de ezel dus" zei Gert-Jan hoofdschuddend.
"Iiiejaaa" balkte Mark, en Sigrid hield lachend haar zwangere buik vast.
Wopke verborg zijn lach achter zijn witte handschoenen.
Die had hij sinds prinsjesdag niet meer uitgedaan.
Negen maanden had de zwangerschap geduurd.
Ze hadden eindeloos aan de ongeboren coalitie geschaafd.
Er moesten duidelijke overeenkomsten van de verwekkers zijn.
Mark wilde dat de ongeborene een vast karakter had, waar je niks meer aan kon veranderen, dichtgetimmerd noemde hij dat.
Gert-Jan was het daar niet zo mee eens, hij was tenslotte de grote beschermer van de ongeborene.
Wopke maakte het niet uit, als hij maar mee mocht doen.
Sigrid had hele andere eisen.
Zij wilde geen kopie van de oude coalitie.
Die had grote fouten gemaakt.
Ze wilde nieuwe politiek.
Openheid en respect voor het volk.
Mark gruwelde van die gedachte.
En van die zogenaamde fouten kon hij zich niets herinneren.
Hij had zijn laatste regeerperiode zo vaak sorry moeten zeggen, dat hij nu standaard elke zin begon met "O sorry".
"O sorry, ja ook goede morgen" of "O sorry, uhh ik moet even denken, nee geen actieve herinnering" breeduit lachend.
Sigrid kwam ook uit de sorry cultuur maar bleef wel altijd ernstig kijken.
Wopke maakte het allemaal niet uit, als hij maar mee mocht doen.
Gert-Jan mopperde, zijn eigeschappen waren het minst zichtbaar bij de ongeborene.
Toch was deze hele traditionele kerstviering rond zijn levensovertuiging ontstaan.
De geboorte van de Messias.
Degene die de wereld ging redden.
Elk jaar opnieuw.
De boom werd elk jaar groter.
Het stalletje kleiner.
Onze geachte afgevaardigden waren aangekomen.
Een paar weeën, die pufte ze gezamenlijk weg.
Opeens was de coalitie geboren.
Sigrid en Mark naast de kribbe.
Devoot en vroom keken ze naar hun kindeke.
Daar lag de kleine coalitie die ons van de erfzonde van Rutte 3 ging verlossen.
Nog klein en onschuldig.
Nog geen duizenden slachtoffers van toeslagen affaires.
Nog geen hartverscheurende kreten uit Groningen, waar de bodem wegzakt.
Nog geen boze boeren die het mes in hun veestapel moeten zetten.
Nog geen vals voorgelichtte tweede kamer.
Nog geen datahonger bij de belastingdienst.
Nog geen noodkreten uit de wegbezuinigde jeugdzorg.
Er lag zoals elk jaar een klein onschuldig wezentje in de kribbe.
Het kindeke coalitie, nu zijt wellekome.
De nieuwe coalitie, dezelfde als vorig jaar en het jaar daarvoor en daarvoor en daarvoor.
De Wezelaar.
Meer berichten van Henk Willems verhalen verteller
Ogen. Ik woon in Wezel, een klein boerengehucht, in Wijchen. Acht boerderijen. Twee kilometer van de bewoonde wereld. De Woezik. Ik ben zes jaar en zit in de eerste klas. Bij ...
De onschuldigen. Allemaal verschuilen ze zich achter excuses. Van gruwel en medeleven. Van "Ik heb nooit iets gezien of gemerkt" Achter de hulploketten. De onafhankelijke vert...
Jeroen Rietbergen. Ahhh hij heeft spijt. Jeroentje Rietbergen. De man met de face van een kleuter Liet zich leiden door zijn leuter. De bandleider was een bendeleider. Een ons...
Meer berichten
Winters Wijchen bij de Wereldwinkel Wijchen op 13 ('s avonds) en 14 december ('s middags) Verhalen, achtergronden en symbolen rondom de kerststal verteld door Theo Duffhues....
🦙❄️ Poffertjes, wollige alpaca’s & wintermagie! Zoek deze kerst de warmte op… midden tussen zachte alpaca’s nieuwsgierige snoetjes en dampende chocolademelk. Een uitje...
Inkontour Permanente make-up. I nk ontour al 7 jaar de beste prijzen en de beste recensies. GGD Gekeurd. Kijk op www.inkontour.nl Tel/App: 06-15352904