INTERVIEW
“Achter het stuur van de OpStap bus”
22 mei 2025
Interview: Twan Driessen
Tekst: Twan Driessen en Thea van Lotringen
In gesprek met Huub Schaminée
Als je wel eens door Wijchen wandelt, heb je ze vast zien rijden: de herkenbare zilverkleurige OpStap bussen met de oranje letters van MeerVoormekaar. Ze zijn onmisbaar voor inwoners die niet meer zelfstandig kunnen reizen, bijvoorbeeld naar de huisarts, markt of familie. Bij OpStap in Wijchen rijden zo’n 45 chauffeurs, waaronder twee chauffeuses.
Achter het stuur zitten bevlogen vrijwilligers, mensen zoals Huub (68), geboren en getogen in Wijchen. Sinds 2019 is hij chauffeur voor OpStap. We spreken hem over zijn motivatie, belevenissen en het verschil dat hij maakt.
Van administrateur naar vrijwillig chauffeur
Na een loopbaan als administrateur ging Huub met pensioen. Stilzitten bleek niets voor hem. “Mijn vrouw werkte al als planner bij OpStap, en mijn overbuurman reed als chauffeur. Ik ben dus van meerdere kanten gevraagd,” lacht hij. “Omdat mij dit ook leuk leek, ben ik aan de slag gegaan.”
Maar dat betekent niet dat je direct het stuur mag pakken. “Zeker niet,” zegt Huub. “Je wordt goed ingewerkt. Eerst rijd je een paar weken onder begeleiding van een ervaren chauffeur. Dan leer je het vak: de adressen en het rijden tot het begeleiden van passagiers met bijvoorbeeld een rollator of rolstoel. Na zo’n vier tot vijf weken mocht ik zelf rijden.”
En die eerste rit? “Die herinner ik me nog goed. Best spannend hoor, ik had tot dan toe alleen in een gewone auto gereden. Maar het ging gelukkig goed! Toen de nieuwigheid eraf was werd het al snel alleen maar leuk.”
“Het mooie van dit soort werk zijn de contacten met mensen”
Wat maakt het rijden voor OpStap zo bijzonder?
“Ik houd van het rijden in de bus en geniet van het contact met de mensen. Het klinkt misschien wat zwaar, maar je voelt de dankbaarheid van de passagiers. Dat maakt dit werk zo waardevol. Het is echt anders dan betaald taxivervoer. Als vrijwilliger doe je iets voor de samenleving, zonder moeten. Dat geeft een goed gevoel. En je hebt er meteen 44 collega’s erbij, (de chauffeurs van OpStap) je leert andere mensen kennen,” vertelt Huub enthousiast.
Huub beschrijft zijn woensdag – de dag waarop hij coördinator is – als volgt: “De wekker gaat om 06.45 uur. Dan koffie en de krant, en rond 07.30 uur ben ik op de standplaats om de bussen en apparatuur te checken. Om 08.00 uur gaan we rijden. Bij de eerste ritten brengen we mensen naar de dagbesteding, daarna volgen er ritten naar de huisarts, fysio, supermarkt, familie of kapper. Rond elf uur drinken alle chauffeurs samen koffie bij MeerVoormekaar en daarna rijden we door tot een uur of vijf.”
Doordeweeks rijden we ook in de avonduren. “We zijn actief tot 21.45 uur. Dus ook als je ’s avonds wilt sporten of voor een familiebezoekje, kun je op ons rekenen.”
Korte ritten, grote impact
In de bus ontstaan soms verrassende momenten. “De ritten zijn vaak kort, een minuut of tien. Sommige passagiers zijn spraakzaam, anderen zijn juist stil. Dat is soms jammer, maar soms ook wel prettig,” grapt Huub met een lach. “Vanmorgen nog, kreeg ik een handgeschreven brief van een passagier die ik al jaren naar de Hagert vervoer. Met de woorden: “Dit is voor jou.” Het was een bedankbrief, daar doe je het voor.”
Ook rijden we soms in het weekend voor activiteiten van de Zonnebloem en Soamen op n Benkse. Dat zijn uitzonderingen die we met plezier maken. “Als ik merk dat iemand zich verveelt of zich eenzaam voelt, geef ik een flyer mee voor ‘Koffie met Leonie’. Daar kunnen mensen elkaar ontmoeten voor een praatje en een kopje koffie. Soms zie ik dat passagiers elkaar daar leren kennen en samen op stap gaan met de Opstap bus. Of een rit met de OpStap bus boeken om elkaar te bezoeken. Dit zijn mooie verbindingen die dan ontstaan.”
Vrijwilliger in hart en nieren
Huub doet veel meer dan rijden op de OpStap bus. “Ik ben al 55 jaar lid van badmintonclub Smashing, waarvan ik ook erelid ben. Daar doe ik ook vrijwilligerswerk, zoals het verhuren van de Smashinghal/sportzaal Achterom. Daarnaast help ik oudere mensen met hun tuin. Ik tuinier graag, dus dat doe ik met plezier.”
Met zijn vrouw Marijke loopt hij dit jaar voor de dertiende keer de Nijmeegse Vierdaagse. En als fervent NEC-supporter heeft hij sinds 2000 een seizoenkaart. “Mijn grootste hobby.” Ook bezoekt hij graag de Griekse eilanden voor een fijne vakantie.
“Ik zou het zo weer doen”
Waar Huub het meest trots op is?
Dat heeft niets met rijden te maken. “In 2023 werd mijn broer ernstig ziek en ik bleek een match te zijn als stamceldonor. Het was van levensbelang. Gelukkig gaat het naar omstandigheden goed met hem. Ik zou het zo weer doen.”
Een bevlogen vrijwilliger met een groot hart
Wie Huub spreekt, merkt het meteen: je spreekt met een betrokken en bevlogen vrijwilliger. Zijn inzet bij OpStap, zijn werk bij de badmintonclub, het tuinieren voor ouderen en zijn rol als stamceldonor maken hem tot een verbindend en inspirerend voorbeeld.”
Lijkt het je leuk om als vrijwillige chauffeur mensen in Wijchen op weg te helpen én deel uit te maken van een gezellig team? Meld je aan bij OpStap Wijchen en stuur dan een mail via .
