25-02-2021 Gelijk oversteken
Naar Roald Dahl
Dorus en Bertus zijn twee bruurs.
Ze zijn de twee enige keinder van Gradus en Mienne.
Ze wônnen op de Wissel, un aauw boerderij in ut veld.
Gradus hai op zun sterfbed zijn twee zoons bij um geroepen.
Ik maak ut nie lang mer, jongens.
De boerderij is van jullie samen, gullie moet ervur zurgen dè dun Wissel blijft bestaan.
Ge meut um nie verkopen.
Zo geschiede, Dorus en Bertus bestierden de boerderij.
Dorus was getrouwd mit Dorien, un wulpse, blonde boerendochter.
Ze was de dochter van Kees van Jan van Driekus van Haaren.
Bertus was getrouwd mit Berta, un lange, magere vrouw.
Ze was de nicht van Dorien.
Ze zag eruit als een striekplank, gin tieten en ok gin kont.
Ze hadden het woongedeelte van de boerderij in tweeën gedeeld.
Wat verbouwd, nu waren er twee woningen.
De seizoenen volgden elkaar op, ze bleven kinderloos.
Ze brachten de lange winteravonden samen met z’n vieren door.
Ze speelden kaart, vertelden verhalen, dronken een borreltje.
Bertus flirtte vaak met Dorien, de vrouw van Dorus.
Berta, zijn eigen vrouw, was een fantasieloze vrouw, met weinig humor.
Hun huis was saai en smakeloos ingericht.
Toch hield Bertus van haar, ze zorgde goed voor hem,
was trouw en voldeed aan de huwelijkse plichten.
Maar, stilletjes droomde hij over het weelderige lijf van Dorien.
Die wellustige, vrolijke Dorien.
Het was de vrouw van zijn broer, hij wilde geen ruzie met hem.
Het bleef bij wat onschuldig flirten.
Dorien speelde het spelletje mee.
Bertus bedacht een plan, een stoutmoedig idee.
“Dorus, luister eens”, zei hij op een dag.
“We delen alles samen, het huis van onze vader, het vee.
De gronden en de oogsten.
We eten vaak samen, we werken samen.
Eigenlijk alles.
Alleen onze vrouwen houden we voor ons zelf. Is raar toch, of nie dan?”
“Ik weet niet wà gij in oewe kop hèt, Bertus.
Hèdde oan de genever gezeten?”
“Luister”, zei Bertus.
“Droomde gij nooit van een andere vrouw?
Ik bedoel, we zijn kerls, wah?
Gij fantaseert toch ok wel us, of nie soms?”
“Waor wilde in Godsnaam op oan?” vroeg Dorus.
“Es we nou unne keer ruilen, gij sloapt bij Berta, en ik bij Dorien.
Gewoon ènne keer um te proberen hoe dè is?”
“Jonge, dà gut toch nie.
Wah denkte gij dà onze vrouwen doar van zeggen?
Ge denkt toch nie dè Dorien bij jou in bed kruipt, wà?”
“Nee, nee, luister, we doen dè stiekem.
We zeggen dà nie.”
“Bertus, hou op. Ik vind het een raar en ook nog onmogelijk plan.
Ik doei er nie oan mee.”
“Luister nou, Dorus. Ik heb er lang over gepraktiseerd.
Ut gut, es we ut goed doen.
We goan op een afgesproken avond gewoon naar bed.
we wachten tot twee uur.
Es onze vrouwen sloapen, klimmen we zachtjes uit bed.
Gij komt noar mijn kamer, ik noar jouw kamer.
We kruipen zachtjes in bed.
We motte het zelfde ruiken.
Efkes wachten tot de hand werm zijn.
We meugen ie proaten, anders heuren ze ut.
Dan motte oew ding doen, wè gij normaal ok doet zeg mar,
es gij er op wildt krupen wah?
Mar we meugen nie proaten en het licht mag nie oan,
want dan zien of heure ze ut.
Nie hoesten of kuchen”.
Na lang proaten ging Dorus overstag.
Op de afgesproken dag, gingen ze, na veel en lang overleg,
aan hun avontuur beginnen.
Ze hadden hun bedgeheimen op elkaar afgestemd.
Ondergoed en pyjama geruild, om de geur van het waspoeder. Tandpasta en zeep aangepast
Om twee uur zouden ze ruilen.
Na de passie, zouden ze om vijf uur weer terug gaan naar hun eigen bed.
Om zes uur zou de wekker aflopen.
Melkestijd.
De volgende dag um acht uur kumt Dorus uit de stal noar binnen.
Dorien zit pontificaal achter de ontbijttafel, ze is al mooi opgemaakt
en haar blonde haren in een knotje op haar hoofd.
Ze kiekt nie echt vrolijk.
Dorus is un bietje zenuwachtig.
Ze zal toch niks gemerkt hebben?
“Wè was dè vannacht, Dorus?” vraagt ze.
“Moest je me daarvoor wakker maken?”
“Man, wè was dè vur gepruts?”Loat mij volgende keer sloapen, wah?
Jonge, wè un onhandig gestuntel.
Es ik nie beter zou weten, wah?”
Dorus hield maar wijselijk zijn mond.
In de andere woning kwam Bertus uit de stal.
Het was nog donker in de keuken.
Hij ging de krant lezen.
Na een paar minuten kwam Berta uit ut slaapvertrek.
De haren wild door elkaar.
De ochtendjas half open.
Ze rekte zich voldaan uit.
Tevreden lach op haar gezicht.
“Oh Bertus”, zei ze.
“Man, wat is er in je gevaren? Dun hemel bestaat echt.”
“Ge meugt me zo iedere nacht wel wakker maken.
Zo fijn is het nog nooit geweest.
Vannacht was je de beste minnaar ooit.
Echt, je leek opeens wel een andere man!!!”