Booster.
Via internet heb ik mijn booster-shotje geregeld.
De afweer moet weer een beetje opgepept worden.
Ze hebben er al twee keer Pfizer ingejast.
Nog een griepprik, eigenlijk antiegriepprik.
Hoewel sommige onder ons zweren dat je er juist ziek van wordt.
Ook nog een shotje tegen een of andere pneumokok, ik weet niet wat het is maar het klinkt als gruwelijke aandoening.
Als je met een gek bultje naar de dokter gaat en hij zegt bezorgt "pneumokok".
Dan weet je dat de rapen gaar zijn.
Nu rijd ik in het donker laat in de avond naar 'de Biezen' in Nijmegen voor mijn extra shotje.
Ik kan het niet missen, er is een overdaad aan wegbewijzering naar de priklocatie.
Ik draai de parkeerplaats op.
Een man in hesje gebaart me te stoppen.
Ik draai het raam open.
Ja gewoon ouwerwets draaien, geen electronic.
"Boeste" vraagt hij met een vreemd accent.
"Ja" en ik knik heftig om mijn woord kracht bij te zetten.
"Ayatak" vraagt hij.
"Wat zeg je" vraag ik.
"Ayatak" zegt hij weer.
Ayatak? Ben ik bij Buurman en Buurman beland!.
Ik zie zijn onmacht, en krijg medelijden met de man.
Ik weet echt niet waar hij het over heeft.
Hij probeert het nog een keer.
"Ayapaak" hij probeert duidelijk te articuleren.
Tegelijkertijd gebaart hij dat ik door mag rijden.
Ik trek op.
In mijn oren galmt nog 'ayapaak'
Ah, ja, nu weet ik het.
Ik stop, steek mijn hoofd uit het raam en roep naar hem "Afspraak! bedoel je dat"
Hij lacht en roept "Ja".
Zonder afspraak word je natuurlijk niet geholpen, dat schopt de hele administratie in de war.
Als ik na twintig hesjes en de prik het terrein weer verlaat passeer ik hem.
Ik zwaai met mijn boosterbewijs
En roep vrolijk "Ayatak wà"