In mijn hoofd heb ik al 10 stukjes geschreven voor het gouden toetsenbord. Dat is het fijne van mijn hoofd, daar gebeurt van alles. Verveling is mij vreemd. Alhoewel het gebruik van mijn mobieltje wel dicht in de buurt komt. Dus wat wil ik de Wijchense gemeenschap graag meegeven? Wereldvrede zou fijn zijn. Ik heb het een aantal keren op mijn verlanglijstje gezet, maar helaas. Waarschijnlijk boven het budget van Sinterklaas. Of ik was niet lief genoeg geweest dat jaar.
Dan maar iets realistischer: geluk. Ik ben een gelukkig mens, en ik gun iedereen een beetje geluk. Nu ben ik helaas niet zo goed in tegeltjes wijsheden. Bovendien denk ik niet dat er ook maar één iemand gelukkig wordt van een spreuk op een wc-tegel. Nou, laat ik dan maar gewoon mijn visie delen.
Nogmaals: ik ben een gelukkig mens.
Op de eerste plaats heb ik natuurlijk heel veel geluk gehad. Ik ben in een schitterende tijd geboren, op een van de mooiste plekken op aarde. Ik heb geluk gehad met mijn sociale omstandigheden, ik heb geluk gehad met mijn gezondheid en ik heb geluk gehad met de kansen die ik heb gekregen. En binnen dat kader heb ik het geluk gehad dat ik bewust of onbewust de goeie keuzes heb gemaakt. Of niet? Ik zal nooit weten hoe mijn leven er uit zou zien als ik andere keuzes gemaakt had. Maar eerlijk gezegd boeit me dat ook niet zo. Zoals gezegd, ik ben een gelukkig man, dus de keuzes die ik gemaakt heb zijn in elk geval óf niet erg fout geweest, óf ze waren blijkbaar niet heel erg van invloed op mijn toekomst. Een gelukkig man dus, niks te klagen.
Dat is wel een dingetje, klagen. Schijnt in onze Nederlands cultuur te zitten. Klagen we niet over de regen, dan klagen we over de droogte (of de temperatuur, of ieder willekeurig ander aspect van het weer). Klagen we niet over immigranten, dan klagen we over het niet kunnen vinden van ongeschoolde arbeidskrachten. Waarbij ik nog even de aantekening wil maken dat veel immigranten niet de kans krijgen om op hun (geschoolde) niveau te mogen werken. Klagen we niet over onze buren, dan klagen we wel over onszelf. Hoe slecht we het hebben, of wat er allemaal mis gaat. Ik vind dat jammer. Ik denk namelijk dat je met klagen niks bereikt. Als je het ergens niet mee eens bent, probeer het dan te verbeteren, of probeer je er van de distantiëren. Klagen helpt je in elk geval niet om gelukkig te worden. Wat helpt dan wel? Ik denk tevredenheid: als je tevreden bent met wat je hebt, dan heb je niks anders meer nodig. Heeft iets Boeddhistisch. “Hij die zonder verlangen is, is een gelukkig man.”
Genieten hoort wat mij betreft wel bij het gelukkig zijn. Ik kan intens genieten. Van hele simpele dingen als een klein onkruidje tussen de tegels tot de meer complexe emoties als liefde. Ooit eens echt bewust naar een bloemetje gekeken? En gezien hoe mooi dat is? Ooit eens bewust stil gestaan bij de liefde die je ontvangt? En gezien hoe mooi dat is? We worden omgeven door schoonheid. In de natuur, en in ons leven, noem maar op. Maar we zijn te druk om het te zien. En ja natuurlijk, er zijn ook dingen die minder mooi zijn. Naast dat bloemetje ligt misschien een hoop stront, of een rotte appel. Naast die liefde is er misschien afgunst. Elk voordeel heb zijn nadeel. Maar je kunt zelf kiezen waar je de aandacht aan geeft. En ik geniet dan liever van de mooie en positieve dingen om mij heen, dan dat ik wegzink in de negativiteit. Je moet het positief zien (met een hele dikke knipoog naar de schrijfster van het vorige stukje ‘Positief Walsen’). Je moet natuurlijk niks, maar ik denk wel dat het mij helpt in mijn geluk.
Waar word ik dan allemaal gelukkig van? Urenlang fietsen bijvoorbeeld. Geen doel, geen prestatie, gewoon kilometers wegtrappen over de dijk. Of door het bos, of … maakt me eigenlijk niet zoveel uit. Dan word ik gelukkig van de mensen om me heen. Moeilijk om te omschrijven, daar ben ik dan weer net iets te veel techneut voor. Mijn kunst word ik gelukkig van. Ik maak glas-in-lood ramen en stenen standbeelden. Dat is mijn god-complex. Dat je puur vanuit je eigen fantasie iets nieuws laat ontstaan. En dat je dat zelf dan ook nog mooi vindt. En met een beetje geluk zijn er ook nog andere mensen die het mooi vinden. Dat vind ik geweldig, dat iemand een beetje schoonheid kan toevoegen aan de ervaringen van iemand anders. En dan zijn er nog de vlindertjes. Ik kan uren door een weitje kruipen op zoek naar een vlindertje. Het liefst een piepkleine. En daar dan proberen een hele mooie foto van te maken. In de hoop dat ik één iemand kan doen inzien hoe mooi de natuur is. Maar vooral voor mezelf. Omdat ik er gelukkig van word.
Ik denk overigens dat je gelukkig zijn kunt trainen. We snappen allemaal dat we ons lichaam kunnen trainen. Dat onze lichamelijke inspanningen tot beter resultaat leiden als we af en toe oefenen in plaats van altijd op de bank liggen te niksen. Ik denk dat hetzelfde geld voor onze denkkracht. Als je je hersenen geregeld gebruikt, en het liefst af en toe een beetje de grenzen opzoekt, zul je merken dat diezelfde grenzen steeds een beetje opschuiven. Dat het makkelijker wordt om een bepaald resultaat te bereiken. Dat het makkelijker wordt om na te denken. En ik denk dat dat dus ook geldt voor je emoties. Dat je het ervaren daarvan kunt trainen. En dat je daar beter in wordt naarmate je meer oefent. En net als met het oefenen voor een grote sportieve prestatie bereik je het beste resultaat door klein te beginnen. Als je vanuit het niets een marathon gaat lopen, zul je zeer waarschijnlijk geblesseerd uitvallen. Eerst maar eens de 5 kilometer oefenen. En het mooie is dat je als je gaat rennen niet alleen je prestaties op loop-gebied verbetert, maar je algehele conditie. En dat je dus ook beter gaat zwemmen, of fietsen. Hetzelfde voor denkkracht. Niet gelijk proberen de bijzondere relativiteitstheorie te doorgronden of de grote filosofische vraagstukken op te lossen. Begin maar met een sudoku puzzel van één ster. Of een potje scrabble. Net als met sporten gaat het het makkelijkst als je iets zoekt wat je leuk vindt. En nee, we zullen niet allemaal een marathon onder de 3 uur lopen of de nieuwe Einstein worden, maar we kunnen wel allemaal onze eigen prestaties verbeteren met een beetje oefening.
En emoties? Geluk en liefde zijn voor iedereen bereikbaar. Maar mijn goede raad is om klein te beginnen. Dankbaarheid is een mooie om te oefenen. Of het zien van schoonheid. Ga naar buiten, zoek een onkruidje, een afgevallen herfstblad of een paddenstoel. Kijk er eens goed naar en realiseer je hoe mooi het is. En wees vervolgens dankbaar dat je die schoonheid mag ervaren. En net zoals met sporten of denken: zoek iets dat jou aanspreekt, iets waar jij van geniet. Geniet ervan. Wees je bewust dat je geniet. En wees dankbaar dat je kunt genieten.
En vóór je het weet ben je een gelukkig mens.
Ik wens iedereen een goede training toe. Ton