Ik dogt an vroeger toen ik mijn letste inenting kreeg. Volges mij was die vur de pokken. Ze zeien al das 'n rotspuit... Der werd nie moeilijk over gedoan.
Mam en ik gingen noar 't patronaatsgebouw op de Mert. Doar werd die prik gegeve. Komme binne en doar stot me toch 'n rij jankende bloage. Der stonde er 20 vur mijn, allemol 'n ermke bloot. In die tijd waren de ermkes nie zo dik, dus da dee ok nog vul meer pijn. Mar ik heb het overleefd.
En dan op schol kwamen de scholartsen binnen krèbkes geven. Da was ok iets. Mouwkes omhoog, ermke werd ontsmet en dan krede met un sort van kroontjespen 3 krèpkes. Da was wel spannend. Ge wart zo neischierig bij wie ze opkwamen. Er heerste geleuf ik tbc, doar was dè vur. Ok wèr overleefd.
(een herinnering aan vroeger, neergeschreven door Margot van der Gouw op mijn FB- groep: 'een blijk vol herinneringen'
https://www.facebook.com/groups/2452689428281261
Mooi om te lezen dit verhaal. Iedereen heeft daar wel herinneringen aan. In de rij voor de spuit, hoe dichterbij je bij de 'priktafel' kwam, hoe zenuwachtiger je was. En als degene die aan de beurt was dan schreeuwde ging je van binnen een beetje dood.
Voel je welkom op WijWijchen.