WijWijchen wil graag meer weten over de bewoners van Achterlo (Heilige Stoel, Homberg, Kraayenberg en Hof van Hagevoort) en gaat daarvoor wat mensen interviewen.
Dit keer hebben we gesproken met Mieke en Richard van Veen van de viskraam.
Sinds ongeveer 3 jaar staan zij iedere dinsdag van 11.00 tot 18.00 uur op het parkeerterrein bij het wijkcentrum / winkels Homberg.
Een paar jaar geleden waren zij op zoek naar een extra locatie en Wijchen leek hun een mooie plaats om iets te zoeken. Zij kregen een lijst van de gemeente met mogelijkheden maar ontdekten toen zelf dat er op de Homberg een nieuw winkelcentrum werd gebouwd. Na deze plek voorgelegd te hebben aan de gemeente kregen zij toestemming om op vrije parkeerplaatsen te gaan staan met hun mobiele viskraam. Er wordt dus geen exacte plaats aangegeven of vrijgehouden door de gemeente. Vandaar dat ze niet altijd op precies dezelfde plek staan. Er moet wel zelf voor elektriciteit gezorgd worden, via een van de winkels of het wijkcentrum. In andere plaatsen werken ze met een generator. Ze kopen stroom bij het wijkcentrum, de eerste tijd via een openstaand raam, na de heropening van het wijkcentrum via een speciale meterkast.
Ze voelde zich 3 jaar geleden meteen thuis in Wijchen. Zowel de winkeliers als de bewoners lieten merken dat ze welkom waren.
Ze hebben veel vaste klanten, van jong tot oud. En uit alle lagen van de bevolking. Er komen soms ook kinderen aan de kraam voor een portie kibbeling. En Mieke en Richard merken dat ouders weer steeds meer hun kinderen laten proeven. Dat vinden zij een mooie ontwikkeling. Kinderen die kibbeling of haring eten en dan zeggen dat vis eigenlijk best lekker is!
De meesten klanten nemen hun vis mee, maar zeker in de zomer wordt er ook aan de kraam gegeten.
Ze hebben zelf het idee dat er voornamelijk mensen uit de wijk komen, maar ook sommigen van verder weg. Het loopt hier de hele dag door. Ze hebben ook plekken waar het in pieken gaat, maar waarschijnlijk door aanloop van de winkels is dat hier minder. Ze merken op iedere standplaats dat het de eerste twee weken van de maand drukker is. Vis wordt toch een beetje als luxe artikel gezien, terwijl de prijzen zeker niet hoger liggen dan bij vlees.
Ze verkopen geen Pangasius en Tilapia meer sinds bekend is geworden dat daar erg veel antibiotica in gebruikt wordt. Ze werken met Heekfilet, familie van de kabeljauw. Kibbeling wordt van Polak gemaakt. Kabeljauw is nu een dure vis, terwijl dat vroeger de scholfilet was.
Verse haring blijft ook een mooi product. Dat verkopen ze het hele jaar goed, maar tegen de tijd dat de nieuwe aangekondigd wordt gaat de verkoop iets naar beneden. Als hij er net is verkopen ze er wel 100 per dag. Zij gaan begin juni zelf naar hun leverancier de verschillende kwaliteiten haring proeven en maken dan een keuze. Zij kiezen altijd voor een wat grotere, zachte, zilte haring. Want die hebben de klanten van Mieke en Richard het liefste.
Het uitje erbij is vroeger ontstaan om de verminderde smaak die er na een tijd optrad te verdoezelen. Nu is het een van de manieren waarop ze gegeten worden.
Ze zijn trots op hun viskraam. Ze leveren goede, verse kwaliteit. En dat is soms anders dan voorverpakte vis die je bij de winkels kunt kopen.
Buiten deze standplaats in Wijchen, staat hun dochter Rachel op woensdag van 11.00 tot 18.00 uur op de Tunnelweg en staan zij zelf op woensdag in Grave en Bergharen. Donderdag in Wanroij en Afferden, op vrijdag in Mill en op zaterdag in Druten. Zij zijn ongeveer 5 jaar geleden begonnen met de visverkoop. Richard komt uit de bouw en Mieke was medewerkster geweest bij Jumbo en AH.
Ze houden precies een schema bij wat ze waar verkopen. Zo kunnen ze strak inkopen en hebben ze nooit veel over. Soms eten ze in het weekend zelf de vis die is overgebleven. Ze hebben een paar grote koelingen in een loods waar één keer in de week vis geleverd wordt door een bedrijf uit Katwijk aan Zee. Ze werken al die jaren al samen met hetzelfde bedrijf en dat loopt erg soepel.
Richard ontbijt op werkdagen met 3 sneden peperkoek en in de wagen begint hij met een portie kibbeling. “je moet toch weten wat je verkoopt?”
Ze hebben een controle apparaat aangeschaft voor bankbiljetten. Na een paar keer bedonderd te zijn en het soms niet zeker te weten, nemen ze nu geen risico meer.
Nog twee leuke ervaringsverhalen:
Er komt iedere week een oudere man 2 haringen eten. Vlak voor de zomervakantie kwam hij weer aangefietst, maar hij viel. Mensen erbij en zelfs de ambulance, maar gelukkig viel het mee. Voordat hij op stond moest hij zijn 2 haringen in stukjes gesneden hebben!
Ook komt er regelmatig een oma met twee kleinkinderen vis kopen. Toen de moeder van een van die kinderen een keer elders vis ging kopen, had dat (klein-) kind gezegd: ”nee mam, ik wil alleen vis van Mieke”.