Mijn verhaal
Ik, Gerard Broekmans, ben door Peter van ’t Schip benaderd om mijn verhaal voor het gouden toetsenbord te schrijven, en ervaar dit als een uitdaging om mijn verhaal te schrijven.
De route voorafgaand aan mij pensionering heeft in grote mate bepaald wat ik sinds 2006 tot nu toe gedaan heb.
Ik ben 74 jaar en opgegroeid in het Land van Cuijk als middelste in een boerengezin van 9 kinderen. Ben bijna 50 jaar getrouwd, heb 2 kinderen en 4 kleinkinderen, en woon al 44 jaar in Wijchen.
Liefhebberijen: tuinieren, sport, muziek luisteren, politiek op plaatselijk niveau, lezen en het leven vieren. De weg naar mijn beroepsopleiding is vooral bepaald door 3 jaar VGLO op een internaat in Tilburg ter voorbereiding tot kloosterling. Na een verblijf van ruim 2 jaar in Boekel in het klooster, waar ik ook in aanraking kwam met psychiatrische patiënten, ben ik weer uitgestapt, niet voorbestemd voor een dergelijk leven. Om de opleiding voor A en B verpleegkundige te kunnen volgen heb ik mijn opleidingsniveau aangevuld door opleidingen via Studiecentrum Culemborg.
Bijna 45 jaar met veel plezier gewerkt als verpleegkundige, waarvan een groot deel op leidinggevend niveau. De laatste 5 jaar van mijn verpleegkundige loopbaan heb ik gewerkt op een oncologische chirurgische afdeling, als verpleegkundige aan bed. Dit was een afdeling die op mij veel indruk heeft gemaakt, en waar regelmatig patiënten overleden. In deze periode heb ik leren ervaren hoe belangrijk het is, dat er naar het persoonlijke belang van de patiënt wordt gekeken. Daar vloeit ook mijn visie uit voort, dat de patiënt zijn eigen zorgmanager is en hier ook eigen verantwoordelijkheid neemt. Ik heb ook geprobeerd die visie uit te dragen naar de patiënten en collega’s. Dit anders denken, wat samen ging met mijn soms onconventioneel gedrag, werd mij niet altijd in dank afgenomen, er was echter ook waardering voor.
Langzaam maar zeker kwam het pensioen in zicht, en dacht ik na over de invulling van die tijd. Ook die keuze was niet zo moeilijk, mede ingegeven door de ervaring, dat mensen in verschillende fase van hun leven meer zorg, aandacht en liefde verdienen. Ik had mij voorgenomen te gaan werken bij de CIGW (Cliëntenraad Integraal Gehandicapten Wijchen), en de VPTZ (Vrijwillige Palliatieve Terminale Thuiszorg).
Mijn pensionering
In mijn CIGW periode heb ik nog meer zicht gekregen op het feit, wat het betekent voor mensen die moet leven met een beperking. Door de pech die je hebt gehad, wordt je ook nog vaak dubbel gestraft. Meer ondersteuning, respect en aandacht voor het anders zijn is wel een vereiste om de maatschappij socialer in te richten. Realiseer je, dat je zomaar door domme pech tot die doelgroep kunt behoren. Met die club mensen, waar ik ongeveer 10 jaar leiding aan heb mogen geven, heb ik vooral mee mogen bevorderen dat mensen met een beperking mee kunnen doen in deze ingewikkelde maatschappij.
Aan het einde van mijn CIGW periode heb ik nog mee mogen werken aan de totstandkoming van de huidige WMO raad.
Mijn VPTZ periode heeft zich uitgestrekt over 10 jaar. Op bijna alle niveaus in de organisatie heb ik mogen werken, als vrijwilliger en als coördinator. Iemand zei tegen mij: ”ga toch iets leuks doen na je pensionering”. Ik zei: ”dit vind ik juist mooi werk en doe het met plezier”. In die tijd werd ik ook voor het eerst opa, een geweldige intense ervaring. Ik kwam tot de conclusie dat ik in een ervaringswereld leefde met mensen aan de randen van het leven, een pasgeboren kind en een mens aan het einde van zijn leven. Het had iets van puurheid en kwetsbaarheid in zich, het je niet (meer) waar hoeven te maken.
Ik kijk anders naar het leven dan ik tot nu toe heb ervaren, het leven van de prestatie maatschappij, van de ratrace. Het heeft mij geleerd anders in het leven te staan, meer te relativeren, door onder meer mijn tempo van het leven in de vertraging te zetten, en mij meer bezig houden met zaken die er werkelijk toe doen. Dit wordt natuurlijk ook enigszins bepaald door mijn levenservaring en biologische veranderingen. In een snel tempo iets doen komt bijna niet meer voor in mijn levensstijl. Het zou goed en mooi zijn dat de manier van het denken, voelen en doen aan de randen van het leven, wat meer zouden opschuiven naar het midden van de levenscyclus. Die periode is een verrijking geworden voor mijn leven. Dat ik de gelegenheid heb gehad om te groeien naar een completer mens. De betekenis van het leven en het ouder worden is voor mij, dat er zoveel kansen liggen om mogelijkheden te benutten, en die krijgen juist vorm in contact met de andere.
In 2013 heb ik mij aangesloten bij de stichting WijchenGezond, dat is opgericht in datzelfde jaar. Het is een initiatief van een aantal huisartsen, apothekers en de ZZG zorggroep. Het plan is dat er uiteindelijk Wijchenbreed een aantal ideeën uitgewerkt gaan worden, die ervoor zorgen dat de mensen bewuster en gezonder gaan leven. In de plannen staan mensen centraal onder het motto: van Zorg en Ziekte naar Gezondheid en Gedrag. Er zijn vier pijlers waarop deze droom gerealiseerd gaat worden: beweeg, eet verstandig, blijf in verbinding, wees bewust en leef met passie. In een onderzoek van deze vier pijlers in de afgelopen tijd is duidelijk geworden dat de krachten gebundeld en gestroomlijnd moeten gaan worden om de kans op succes te vergroten.
WijchenGezond is een dynamische beweging die de intentie heeft om in samenwerking met andere belangrijke partners als het Leefstijlcentrum, de gemeente Wijchen, GGD Gelderland-Zuid, de stichting MeerVoormekaar, de HAN (Hogeschool van Arnhem en Nijmegen) en vrijwilligers een positieve gezonde levensstijl te bevorderen.
Een van de werkwijzen van WijchenGezond is Het Wijchense Spinnenweb; dit is een hulpmiddel om op een eenvoudige positieve manier je eigen gezondheid te beïnvloeden. Je kunt het vergelijken met een APK keuring van je eigen gezondheid. Zo kunnen mensen handvaten krijgen om te zorgen voor hun eigen gezondheid.
Voor mij betekent positieve gezondheid dat je ook gezond kunt leven met een beperking. Mijn bijdrage voor WijchenGezond is: Essentie in het leven is Presentie (de kern van het leven is beschikbaar zijn voor je medemens en zo nodig aanwezig zijn!).
Voor mij is vaardig, waardig, en aardig oud worden van wezenlijk belang, dat uit zich onder andere in de volgende activiteiten:
-Gespreksgroep ouderen: sinds vijf jaar maak ik deel uit van een gespreksgroep, die regelmatig bij elkaar komt om onderwerpen te bespreken die te maken hebben met ouder zijn. De inhoud van die besprekingen geeft mij ondersteuning in het groeien naar positief ouder worden.
-Multifunctioneel ontmoetingsruimte centrum Wijchen. Op bescheiden schaal werk ik mee aan het oprichten van een ontmoetingsruimte in het centrum van Wijchen. Een ruimte waar jong en oud gebruik van kan maken. Ben ook beschikbaar om hier als vrijwilliger een bijdrage aan te leveren.
-Seniorenvereniging Wijchen en de landelijke KBO/PCOB geven mij mogelijkheden om oud worden meer betekenis te geven.
-In de buurt waar ik woon is ook aandacht voor het wel en wee van elkaar.
Voor MeerVoormekaar ben ik ook werkzaam als vrijwillige netwerkcoach, die wordt ingezet om een persoon te coachen, die vastgelopen is in zijn sociaal netwerk, of dit verder wil uitbreiden. Gemiddeld een keer per twee weken worden er een-op-een gesprekken gevoerd. Op die manier heb ik een aantal mensen weer op weg geholpen. Het coachingstraject duurt maximaal zes maanden.
Voor diezelfde organisatie heb ik vrijwilligerswerk gedaan bij Bezoek-en Opvang Service (BOS). Hiermee gaf ik ondersteuning aan langdurig zieken en dementerenden in de thuissituatie, zodat de mantelzorger tijd krijgt voor contacten buitenshuis.
Ik werd zo geraakt door het onderwerp Mensenbibliotheek in het boek: "Empathie" van Roman Krznaric, dat ik in Wijchen het initiatief heb genomen met een aantal mensen dit hier ook onder de aandacht te brengen. ”IederEen Verhaal”, afgeleid van De Mensenbibliotheek, is een activiteit die al bijna twee jaar met succes loopt in de Wijchense Bibliotheek. In Denemarken werd De Mensenbibliotheek beweging in 2000 opgericht en heeft zich inmiddels verspreid over ruim 20 landen, waaronder ook Nederland. Mensen met een verschillende interesse of achtergrond verbinden we graag in de Gemeente Wijchen door ”IederEen Verhaal”. Dit geeft ook de mogelijkheid om vaardigheden als luisteren, in dialoog gaan en empathie verder te ontwikkelen. Een mooie kans om iemand te ontmoeten die je anders niet zo snel spreekt! De ervaring in Wijchen zijn positief. ”IederEen Verhaal”, is een co-creatie van verschillende organisaties.
Tot slot, daag jezelf uit!
Mijn wens is te blijven streven naar een maatschappij in harmonie. In zijn toespraak op 11 november 2018 zei president Emmanuel Macron op de honderd jaar herdenking van het einde van de eerste wereldoorlog: ”In dialoog gaan is het cement van de samenleving”.
Ook David Bohm zegt in zijn boek: ”Over Dialoog” het volgende: ”Er zijn veel positieve ontwikkelingen, echter ook veel ontbindingsverschijnselen zichtbaar. Het gaat over klimaatcrisis, nucleaire dreigingen, vervuiling, vluchtelingenstromen en politieke instabiliteit, en anderzijds om verschijnselen als depressie, burn-outs, smartphone- en drugverslavingen, en simpelweg eenzaamheid”. Hij was een visionair, hij schreef het boek eind vorige eeuw. Ik ben onder de indruk van zijn visie die nu juist weer actueel is.
Al deze ontbindingsverschijnselen vragen om verandering, een nieuwe zienswijze, geen verschijnselen verzachten, echter een nieuwe gerichte oplossing van de oorzaken, om echt meedoen mogelijk te maken in de maatschappij.
Laten wij hier nu die zienswijze in de gemeente Wijchen op bescheiden manier in de praktijk brengen. Een beetje meer naar elkaar luisteren, aandacht en betrokkenheid, een andere mening, of anders-zijn respecteren, en gewoon lief zijn voor elkaar. Mensen die pech hebben in het leven om wat voor reden dan ook, nieuwe kansen geven. Wat meer balans tussen idealisme en materialisme en meer aandacht voor menselijkheid.
Daag jezelf uit!