Wat doet het Sociaal Wijkteam? Wie werkt er en met welke vragen kunt u er terecht? De komende maanden stellen acht medewerkers zich aan u voor. Vandaag deel 4: Sandra van der Molen, wijkverpleegkundige.
’Het is logisch dat je het soms gewoon even niet meer weet. Stel, je bejaarde moeder heeft een beroerte gehad en komt na een kort verblijf in het ziekenhuis weer thuis. Kan zij nog zelfstandig thuis blijven wonen en zo nee, waar kan zij terecht? Of je kind heeft bij een ongeluk hersenletsel opgelopen. Hoe moet het nu verder? Wat als je partner dementerend is en jij wordt ineens ernstig ziek en wilt heel graag thuis overlijden? Of je mantelzorger heeft eens dringend een paar dagen rust nodig… Regelmatig verwijzen huisartsen en ziekenhuizen chronisch zieken en hun verzorgers en de kinderen en mantelzorgers van ouderen naar ons door. In andere gevallen komen mensen rechtstreeks via de inloop van het Sociaal Wijkteam, via de telefoon of mail bij ons terecht.
Aan ons wijkverpleegkundigen de taak om in dit soort lastige situaties mee te denken over “hoe nu verder?”. Want ga er maar aan staan. Hoe krijg je je huishouden georganiseerd als je steeds minder kunt omdat je lijdt aan reuma, kanker of dementie? Of als je mantelzorger ineens overlijdt? Dan moet er echt iets gebeuren.
Als wijkverpleegkundige richt ik me op alle voor jou belangrijke (gezins)relaties, en hoe we die overeind kunnen houden. Tijdens een huisbezoek inventariseren we eerst samen of er mensen in de eigen omgeving zijn die kunnen helpen. Is er een partner, zijn er buren of familieleden? Maar we kijken ook verder. Kunnen vrijwilligers ergens mee helpen? Denk bijvoorbeeld aan de administratie, klusjes in de tuin doen enz. En natuurlijk kijken we ook welke professionele hulp nodig is, bv. dagbesteding, hulp in het huishouden of psychiatrische hulp aan huis. Elk geval is anders. Het gaat altijd om maatwerk.
Wat de vraag “hoe nu verder?” nog ingewikkelder maakt is dat de kosten voor de zorg uit verschillende potjes worden betaald. Het is niet gek als je in zo’n situatie de bomen door het bos niet meer ziet. En dat voelt vaak als een extra belasting in een toch al moeilijke situatie. Als wijkverpleegkundige kijk ik dan samen met je hoeveel geld je nodig hebt en hoe we dit voor je kunnen aanvragen.
Ik zie het als uitdaging om met veel aandacht écht goede zorg te regelen. Het is dankbaar werk. Want als me dat lukt dan ga ik met een voldaan gevoel naar huis, hoe druk ik het er overdag ook mee heb.