Bijdrage van Peter van ’t Schip aan het gouden toetsenbord
Beste mensen, lieve lezers. Ik vond het een grote eer, dat Jo Toonen mij vroeg het stokje over te nemen en iets moois te schrijven voor een prachtig initiatief “het gouden toetsenbord”. Jo ken ik trouwens al 17 jaar, als buurman van de Zandweg en de gezamenlijke hobby theater.
Ik ben Peter van ’t Schip en al 32 jaar woonachtig in Wijchen en sinds 1 jaar woon ik op de Oudelaan. In Wijchen woon ik al langer dan op menig andere plek en zelfs langer dan in mijn geboorteplaats Amsterdam. Ik hou van het mooie Wijchen met zijn kerkdorpen, zijn kastelen, het mooie landschap en zijn rivieren. Wat wil je nog meer hè?
Voordat ik jullie vertel wat ik in Wijchen doe als vrijwilliger en verbinder, wil ik jullie eerst vertellen wie ik ben en hoe het komt dat ik in Wijchen terecht kwam en daar ben gebleven.
Wie ben ik en waar kom ik vandaan?
Ik ben in Amsterdam-Noord geboren en opgegroeid. In mijn jeugd was ik een fanatiek en al zeg ik het zelf een redelijk goede voetballer. De vraag, die ik natuurlijk vaak krijg, ben je familie van John van ’t Schip en mijn antwoord is steevast: Jazeker, niet direct dan, maar het talent zit in de familie. Nou ja, de één voetbalde iets beter dan de ander.
In 1976 heb ik mijn HBO afgerond, wat toen nog de HTS heette in de richting elektrotechniek met afstudeerrichting elektronica. Ik had toen een voorliefde voor computers en programmeren, wat later tijdens mijn trainer en management carrière steeds meer mensgericht werd. Ik kan nu wel zeggen, dat dit nu mijn voorkeur heeft boven computers. In 1999 heb ik mijn diploma’s kunnen uitbreiden met een diploma bedrijfskunde geheel gesponsord door mijn toenmalig bedrijf Digital Equipment.
Mijn eerste werkkring was bij een groot Rotterdams bedrijf, die met name marineschepen inrichtte op het gebied van elektrotechniek en elektronica. Een Amsterdammer tussen de Rotterdammers! Ja dat heeft even geduurd voordat zij mij accepteerden, maar daarna kon het ook niet meer stuk. Na dit bedrijf heb ik mijn carrière voortgezet in de service en support van computers bij klanten.
Als gezegd ik was een fanatiek voetballer, maar helaas waren mijn knieën op een bepaald moment beschadigd en adviseerde een arts in 1982 om maar bureauwerk te gaan doen. Tja, wat nu? Op dat moment werd er één van de eerste Europese “remote” klant supportcentrums geopend in Zuid Frankrijk (1982). Ik kon daar mijn werk voortzetten, maar dan achter het bureau. Hoe mooi zou dat zijn! Maar er moest nog wel even gesolliciteerd worden èn op krukken vanwege een knieoperatie. Ondanks dat, namen ze mij gewoon aan. Ik ben daar in 1982 gaan wonen en werken en heb dit 4 jaar, met heel veel plezier, op uitzendbasis gedaan. Ik kan over deze periode een boek schrijven, maar daar gaat dit verhaal niet over.
Hoe ben ik in Wijchen geland?
Na de periode van 4 jaar in Frankrijk wilde ik iets anders en vond binnen mijn bedrijf Digital Equipment een leuke baan als “chiplevel” reparatie trainer voor het Europees Reparatie en logistiek centrum in Nijmegen. Ik werd daar aangenomen, wat trouwens de landenmanager in Nederland niet apprecieerde. Hij wilde mij het eerste “remote”klantcontactcentrum in Nederland laten opzetten. Maar ja, Schip, soms zo eigenwijs als hij groot is, heeft doorgezet en ging naar Nijmegen. Ik mocht van het bedrijf gaan zoeken naar huisvesting rond Nijmegen. We hebben veel plaatsen gezien en de sfeer geproefd, maar Wijchen bleef steken als “the place to be” in gezelligheid, uitstraling, de mensen etc.
Het hoofdstuk Wijchen
Wij ( met mijn vrouw Marilène) zijn begonnen in een huurhuis op Diepvoorde (1986) en zijn toen verhuist naar een koophuis in Abersland (1988). Wat werd er toen gebouwd in Wijchen Zuid. Het ene jaar lieten we de honden uit op braakliggende velden en de volgende 2 jaren werden er hele wijken uit de grond gestampt. Ik neem mijn petje af voor deze durf en werkwijze. De supermarkt heette toen nog Groenwoudt en was gehuisvest bij de Zuiderpoort in een houten barrak. Moet je nu zien wat er staat en hoe het gaat uitbreiden. Geweldig toch!
In 2000 ben ik naar de Zandweg verhuist en heb daar met heel veel plezier gewoond. Ik had toen behoefte met 3 kinderen thuis aan een groter huis. In 2017 ben ik weer terugverhuisd naar een kleiner huis op de Oudelaan, daar de kinderen de deur uit waren en het onderhoud van zo’n groot huis en tuin mij teveel werd. We wonen nu zoals men zegt meer toekomstbestendig.
Onze eerste indruk van Wijchen was zoals gezegd heel goed. Later bleek dat onze eerste indruk gewoon klopte. Het is nooit saai in Wijchen, er is bijna elke week wat te doen. Het verenigingsleven in Wijchen is omvangrijk en rijk aan mogelijkheden voor iedereen. Zelf heb ik hier van 1986 -1993 van geprofiteerd, door te gaan tennissen. Dit deed ik toen bij de verenigingen de Vormer en Grootven, maar ook dit was uiteindelijk te zwaar voor de knieën. Dus in 1993 op zoek gegaan naar een andere hobby en toen zag ik een advertentie van het Wijchen Amateur Toneel “Acteurs gevraagd”. Ik dacht dit is mogelijk iets voor mij, dus de stoute schoenen aangetrokken. Wat bleek, ik vond het dermate leuk, dat ik er 18 jaar gebleven ben. Daarnaast heb ik mij voor de vereniging 16 jaar dienstig gemaakt als bestuurslid en 8 jaar als voorzitter van ons cluppie. In 2011 ben ik met toneel gestopt omdat ik na gedwongen ontslag voor mijzelf wilde beginnen. Vanwege de crisis was mijn “backoffice” functie als “Learning & Development manager” helaas overgedragen aan een “lage lonen land”. Als waardering wat ik voor de club heb gedaan hebben ze mij erelid gemaakt, waar ik zeer trots op ben.
Sindsdien ben ik actief als zelfstandig trainer, coach en soms helaas ook zonder werk. Een “oude knar” van 63 ziet men helaas minder zitten voor een vaste baan op de lange termijn. Jammer maar helaas. Dit heeft wel geleidt, dat ik mijn vrije tijd aan vrijwilligerswerk ging besteden. Ik zag een advertentie bij MeerVoormekaar als netwerkcoach voor eenzame mensen. Met mijn achtergrond als manager, leek mij dit een leuke uitdaging. En ja, ik doe dit werk nog steeds. Met heel veel plezier help ik mensen aan een nieuw netwerk van contacten en activiteiten. Het idee is dat ik ze coach in het aangaan en opbouwen hiervan. Luisteren en motiveren zijn wel de belangrijkste eigenschappen, die je moet hebben om dit te kunnen. Mijn motivatie haal ik uit hun dankbaarheid en dat is waar ik het voor doe. Toen ik werd gevraagd om mee te werken aan het project “Soamen op ’n Benske” was ik gelijk om. Dit project heeft als doel een leuke middag en bij succes leuke middagen te organiseren voor mensen met een behoefte aan meer contact met anderen. Nou het was een succes op 3 oktober 2018 in ’t kasteel met hulp van diverse geweldige sponsors. Ook met dit soort sponsors is Wijchen gezegend. De vraag aan de deelnemers of ze nog meer van dit soort middagen wilden was unaniem “ja”. Dit initiatief was nu voor ouderen, maar we gaan ons ook buigen hoe we andere leeftijdsdoelgroepen uit huis kunnen krijgen. Dus volg het project “Soamen op ’n Benkske” op Facebook of in de pers.
De politiek in?
Begin dit jaar (2018) werd ik door Leo Herms van de politieke partij Wijchen Lokaal gevraagd om mee te doen als verkiesbaar lid. Dit leek mij weer een nieuwe dimensie in de dingen die ik nog zou willen doen. Eerst even gecheckt natuurlijk of ik voldoende vrijheid en invloed kreeg en of mijn inzichten voldoende aansloten. Dat bleek minstens voor 80% zo, dus dat was voor mij voldoende. Ik heb helaas geen raadszetel gehaald, dus zo bekend was ik dus toch niet LJ. Maar ja men zag in mij wel een raadscommissielid en dit doe ik nu met veel plezier in de voor mij beschikbare tijd. De raad werkt wel enigszins anders als het bedrijfsleven, maar ik begin mijn weg te vinden. Ik noem dit ook een soort vrijwilligerswerk voor de gemeenschap in Wijchen. Ik wil bijdragen aan een Wijchen waar het goed wonen en werken is, die zijn uitstraling houdt en zelfs verbetert, maar ook een Wijchen waar we passende en betaalbare oplossingen hebben gevonden voor het energievraagstuk. Dan pas zou ik tevreden zijn.
Verbinder van mensen in Wijchen
Als (buurt)verbinder ben ik dus op vele terreinen actief als Netwerkcoach, lid van het projectteam “Soamen op ’n Benkske” en dit jaar als raadscommissielid namens Wijchens Lokaal. Tijdens mijn “toneelcarrière” heb ik als bestuur veel speciale voorstellingen geregeld voor mensen in Wijchen, die een middagje uit nodig hadden, zoals voor instellingen als de Zonnebloem en verzorgingshuizen.
Van al deze mooie initiatieven werd en word ik blij.
Om niet te vergeten, ik ben al 37 jaar getrouwd met mijn lieve vrouw Marilène en heb 3 uit huis wonende kinderen nl. Cèdric, Natascha en Vincent. De laatste 2 jaar hebben we er ook nog 2 kleinkinderen bij gekregen, waar we van genieten en zielsgelukkig mee zijn.
Met vriendelijke groet,
Peter van ’t Schip
Uw plaatsgenoot en verbinder van mensen