In 1965 ben ik vanuit Sittard op kamers gaan wonen in Nijmegen om op de toenmalige KU scheikunde te studeren. In 1970 ben ik met Jose gaan wonen in de Malvert in Nijmegen en via eerst nog Nijmegen-Oost ben ik in 1977 terecht gekomen in Wijchen.
Ik werkte in Nijmegen op de Universiteit als student-assistent (tot aan mijn afstuderen) en in Nijmegen/Arnhem als docent wiskunde/chemie.
Omdat mijn werkterrein zich helemaal verplaatste naar Arnhem en op advies van onze Wijchense vrienden en een ons bekende architect, ben ik naar Wijchen verhuisd naar de Meerkoetstraat, dichtbij het station met een uitstekende treinverbinding naar Arnhem. Ik heb maar 5 jaar van deze verbinding gebruik gemaakt, omdat ik in 82 gedeeltelijk en in 84 volledig ging werken aan de Wageningen Universiteit, waar ik als docent chemie tot aan mijn pensioen in 2011 gefunctioneerd heb. Reizen naar Wageningen met openbaar vervoer was (en is nog steeds) tijdrovend. Met de auto op weg naar Wageningen ging eind jaren 80 nog prima, maar gaandeweg slibde de A50 dicht. Met Willem van Berkel, met wie ik 30 jaar met een uitstekende verstandhouding en met heel veel plezier heb gecarpoold, heb ik dan ook helaas vele uren in de file gestaan. We zijn nooit te laat op het werk gekomen, wel vaak te laat thuis. In deze Wijchense periode heb in 1984 een bevoegdheid in informatica behaald en in 1996 een MSc Total Quality Management, afgesloten met een scriptie over de kwaliteit van mijn eigen examens.
Ik speelde in Wijchen achtereenvolgens badminton (BC Smashing), tennis (Haanenbergh) en hockey (MHC Wijchen). Door een val op het ijs van het Wijchens Meer beschadigde ik mijn knie zodanig dat ik deze sporten niet meer mocht beoefenen. Van de drie sporten (zwemmen, fietsen en golfen) die ik van de orthopeed nog mocht beoefenen heb ik gekozen voor golf (Burggolf Wijchen). Nu nog steeds speel ik 1 of 2 keer in de week, waaronder in elk geval de seniorencompetitie op woensdag. Als zogenaamde thuisbridger probeer ik de bridgelessen van Hans Mars met vaak minder dan meer succes toe te passen.
Daarnaast heb ik via de peuterspeelzaal en de lagere school (PWA) vele wijchenaren (authentiek en import) leren kennen.
Ook heb ik via Serviceclub Kiwanis Nijmegen (30 jaar lid geweest), Kunst in de kamer en als lid van het Nonkozakkenkoor in Lent (70 zingende heren) veel mensen uit het “Nijmeegse” leren kennen. Door de vele contacten in Wijchen, Nijmegen en Wageningen, het fijne wonen in Wijchen en de vele mogelijkheden die de regio biedt voel ik me hier goed thuis.
Na mijn pensionering ben ik me meer op Wijchen gaan richten. Ik ben lid geworden van de Probusclub Wijchen. De naam Probus is afgeleid van “The Association of Retired Professional and Business Personnel”. De ruim 400 Nederlandse Probusclubs maken deel uit van een wereldwijde organisatie van autonome clubs voor ouderen. De leden van de Probusclub Wijchen, die dit voorjaar haar 30-jarig bestaan viert, komen 2 keer per maand bij elkaar voor een lunch, met vooraf een drankje, en met een voordracht van ongeveer 1 uur over de meest uiteenlopende onderwerpen. Op dit moment bereid ik een lezing voor over de “CRISPR CAS” technologie. Deze technologie maakt het mogelijk om op een “eenvoudige manier” in te grijpen in ons DNA met alle positieve maar zeker ook negatieve en gevaarlijke toepassingen van dien. Eind april zal ik deze lezing, zeker met evenveel plezier, ook gaan houden voor de 2e jaars chemie studenten die op de Lerarenopleiding van de HAN in Nijmegen worden opgeleid. Vooraf zal ik dan eerst nog een inleiding over de chemische aspecten van DNA geven. Een zitting van in totaal zeker 2 uur. Voor de student is dat veel vermoeiender dan voor de docent!
In 2015 ben ik met 2 vrienden gestart met de oprichting van de Heerensociëteit Wighene. Op dit moment bestaat de sociëteit uit 43 leden die allen woonachtig zijn in Wijchen (een “must”). Wij ontmoeten elkaar elke 3e dinsdag in “Het Sterrebosch” voor een goed gesprek en elke 5e dinsdag van de maand voor een excursie of een andere activiteit.
Ook ben ik bij VluchtelingenWerk Wijchen als vrijwilliger actief. Als coach vestiging begeleid ik vluchtelingen. Na een aantal maanden verblijf in het AZC zijn zij naar Wijchen verwezen waar ik hen help bij het inburgeren in onze gemeenschap. De eerste 4 maanden is dat een zeer intensieve begeleiding die soms enkele dagen per week kost. De huisvesting, met alles wat erbij hoort zoals verzekeringen, financiën, gezondheidszorg, toeslagen,enz. moet geregeld worden en dat alles moet uitgelegd worden aan de vluchtelingen met behulp van tolken (via de telefoon) omdat zij alleen maar kunnen communiceren in hun eigen taal. In de fase die hierna komt probeer ik iets meer afstand te nemen en kunnen zij met hun hulpvraag ook terecht op de spreekuren op het kantoor van VluchtelingenWerk Wijchen in “Het Mozaïek”. In deze periode starten ze ook zo snel mogelijk met hun inburgeringcursus en als ze dan de moeilijke Nederlandse taal een beetje onder knie hebben worden ze gekoppeld aan een taalcoach die een aantal uren per week met ze praat over vaak nog wat makkelijke onderwerpen. Al met al een vermoeiende, maar nog meer boeiende, bezigheid.
Jose en ik hebben veel gereisd, vaak naar verre oorden. Met de caravan trekken we er al meer dan 40 jaar op uit, op dit moment vele weken in de maanden mei en juni.
Als ik daarbij nog vermeld dat we natuurlijk ook quality time met onze 3 kinderen (alle drie wonend in verschillende steden en dan ook nog op meer dan 1 uur rijden met de auto) en 7 kleinkinderen mogen besteden is het waarschijnlijk duidelijk dat ik me geen moment verveel en dat ik heel blij ben dat ik dit alles in goede gezondheid kan en mag doen en hopelijk nog gedurende vele jaren.
Een hartelijke groet,
Frans Geurts.